نویسنده: احسان شعاریان

صبح می‌شود / و ماشین‌هایی که دیگر نور هم ندارند / از همانجا که دیشب رفته‌اند بازمی‌گردند / ما یک لیوان شیر می‌خوریم / و روزنامه را ورق می‌زنیم / …

در ورایِ کلمات / در عمقِ تجربه‌هایِ زیسته که کامل هم نیستند، اما واقعی‌اند جهانی است شبیه آنچه در کودکی تجربه کرده‌ای / ساده و صمیمی …

اگر شعری نسرودیم بدان / بر عظمتِ این واژه‌هایِ نانوشته که از پرده‌یِ خیالمان می‌گذشت / نهرهایی از نور جاری بود که در مسیرِ میرایِ خود / از لا به …

دلِ بهانه‌جویِ من / شب و روز / سرزمینِ موعودِ آغوشِ تو را / بهانه‌یِ قهر می‌کند و لب از لب باز نکرده است هنوز / در من جاری کن …

تمام این سال‌ها / در حوالی ترس و تقدیر / در تلاقی ایمان و تردید / جایی در مرز خواب و بیداری / در جستجوی خودم بودم / و گمان …

ما مردمانِ ساده لوح / مستِ خیالی مقدس و مبهم / با توهمی از قطعیتِ دانسته‌هایی ناچیز / رویِ نقطه‌یِ آبی کمرنگی / در ناکجا آبادِ بی انتهایِ زمان گم …

من به بیداریِ این قافله پیمان بستم / به صدایی که تو را می‌کِشد از خواب برون / به ندایی که درونم شبِ یک سلسله را می‌شکند / من به …

حق با او بود / وقتی صبر می‌کنی، / سرنوشتِ دست‌هایت / گره می‌خورد با دست‌هایی / که تو را از سردیِ تکرار / به سلامت عبور می‌دهند / تنها …

در تاریکی متولد می‌شوی؛ / مثل دانه‌ای که در زیر زمین جوانه می‌زند / هیچ درکی از روشنی نداری / زندگی خوب یا بد، / همانطور که درکش کرده‌ای می‌گذرد …